32.karpatka.

I już dawno po świętach, dawno po sylwestrze a ja praktycznie zapomniałam jak wygląda kuchnia u mnie w domu. Przez miesiąc w zasadzie nie miałam kiedy spędzić w niej trochę czasu. Nie dość, że w pracy sporo roboty to jeszcze licencjat sam się nie napisze a terminy gonią. Ale trochę pokombinowałam i mogłam sobie pozwolić na krótką wizytę w domu a tym samym w kuchni. Wstałam z samego rana i zabrałam się za pichcenie, a wyzwanie niemałe - karpatka.

Tyyyyle się naczytałam, o tym że krem nie wychodzi, że 'karpaty' albo wcale nie rosną albo rosną a potem opadają. Tak więc do pieczenia przystępowałam z niemałym stresem i obawą czy się uda, ale od razu wam powiem że wyszło tak jak sobie tego życzyłam a strach ma jak zwykle wielkie oczy.

ciasto.

woda 1 szkl.

margaryna 1/2 kostki

mąka pszenna 1 szkl.

jajka 4 szt.

proszek do pieczenia pół łyżeczki

krem.

mleko 1/2 litra

mąka ziemniaczana 2 łyżki

mąka pszenna 2 łyżki
cukier 1 szkl.

cukier waniliowy 1 szt.

margaryna 1 kostka

żółtko 1 szt.

dodatkowo : cukier puder do posypania całości , bacha mniejsza od standardowej (około 25x36 cm)

Najpierw przygotowujemy ciasto. Musimy przygotować 2 placki, więc najlepiej byłoby posiadać 2 takie same blachy. Jeśli tak jak ja posiadacie jedną, trzeba będzie upiec jeden placek po drugim.

Wodę musimy zagotować z margaryną.

Następnie dodajemy do tego mąkę i przez cały czas energicznie mieszając prażymy koło 5 minut, aż masa uzyska konsystencję purree.

Garnek ściągamy z ognia i odstawiamy do ostygnięcia. Następnie do ostudzonego ciasta dodajemy 4 jajka. Jajka wbijamy pojedynczo i każde po kolei ucieramy z ciastem do momentu uzyskania jednolitej masy.

Na koniec do masy dodajemy proszek do pieczenia i całość delikatnie mieszamy.

Blachę smarujemy dokładnie tłuszczem (ja użyłam do tego oleju) i wykładamy mniej więcej połowę ciasta tworząc cienką warstwę. Ciasto jest dość klejące więc ja zrobiłam to natłuszczonymi dłońmi i nie było aż tak strasznie.

Blachę wkładamy do nagrzanego do 200 - 230 stopni piekarnika i pieczemy około 35 minut.

Następnie to samo robimy z drugim plackiem.

Tym sposobem nasze 'karpaty' gotowe. Pozostaje przygotowanie kremu.

W pół szklanki mleka musimy rozmieszać żółtko.

Następnie dodajemy do tego obie mąki.

Całość mieszamy tak długo aż nie będzie żadnych grudek. Resztę mleka gotujemy na wolnym ogniu z cukrem i cukrem waniliowym. Rozczyn mąki dodajemy do gotującego się mleka i cały czas energicznie mieszamy aż masa uzyska konsystencję budyniu.

Następnie budyń odkładamy do momentu kiedy całkowicie ostygnie. Kiedy będzie już zimny ucieramy margarynę powoli go dodając w małych ilościach. Jeśli będziemy dodawać ciepły budyń margaryna zacznie się rozpuszczać i masa będzie zbyt rzadka.

W blasze układamy jeden z placków. Na placek wylewamy nasz krem i rozsmarowujemy go, no i na koniec przykrywamy krem naszym drugim plackiem. Całość posypujemy cukrem pudrem i wstawiamy do lodówki do schłodzenia.

Gotowe. Smacznego !

Przed robieniem tego ciasta naprawdę czułam stracha i będąc wręcz pewna, że coś się nie uda. Na szczęście okazało się, że nie taki diabeł straszny i dodatkowo pierwszy raz miałam okazje przygotowywać ciasto, które robi się na wodzie, tak więc kolejne nowe kuchenne doświadczenie zaliczone. Zarówno 'karpaty' jak i krem wyszły dobrze. Oprócz tego że do kremu zapomniałam dodać cukru i wyszedł trochę mniej słodki niż powinien, ale to w zasadzie w niczym nie przeszkadza.

Jeżeli ktoś posiada 2 blachy to wszystko idzie w miarę szybko. Ja nie dość, że mam jedną blachę to jeszcze robię zdjęcia, więc trochę czasu w kuchni posiedziałam, ale dla mnie to sama radość.

Sama w zasadzie nie pamiętam kiedy jadłam karpatkę i nie jest to raczej ciasto, które babcie czy mamy pieką na niedzielę, więc tym bardziej się cieszyłam, że teraz takie wyzwanie przed mną. Udało się ;) Karpatka nadała się idealnie na wieczorne rodzinne spotkanie przy kartach.

Oczywiście zachęcam do tego by podjąć wyzwanie i upiec karpatkę samemu. Satysfakcja jest, smak jest, zapach jest, zadowolenie obecne. A widok rosnących w piekarniku 'karpat' u mnie wywołał uśmiech i głośnie 'yeah!' :)

Zachęcam również do komentowania i polajkowania mojego fanpage'a na facebooku, zawsze będziecie wiedzieć kiedy pojawią się tu jakieś pyszne nowości.

No i chcę się z wami podzielić wielką i ogromną i potężną radością, że wreszcie nadeszła zima i jest śnieeeeeeeeg ! Oby jak najdłużej, bo Zakopane wzywa. 

Miłych śnieżnych spacerów i do usłyszenia niedługo !